ฝน - Blackhead
ยากจะลืม ใครซักคน เมื่อหยาดฝนพรั่งพรมพริ้วมา
สายน้ำที่ร่วงหล่น ปนเคล้าหยาดน้ำตา กลับไปคิดถึงครา แรกที่เราพบกัน
มรสุมที่หาดสีทอง นำเราสองให้ปองรักกัน
ฟ้าคำรามเธอกลัว ตัวของเราหนาวสั่น สื่อดวงตาสัมพันธ์ อบอุ่นพลันสองรา
* ความรักเราเคยสดชื่น แล้วใยแปรเป็นอื่น เหลือเพียงความขื่นขมระทม
เมื่อลมพายุหอบฝนมา เธอไม่ยอมบอกเหตุผลใดๆ (ปล่อยฉันไว้กลางฝน)
มาบัดนี้ ยามฟ้าสีหม่น ราวกับดลให้ตรมฤทัย
รู้เป็นเพียงอากาศแต่ไม่อาจห้ามใจ อยากมีเธอชิดใกล้ แต่เธอคงไม่คืน(ที่เธอลาฉันไป)
(ซ้ำ *)
ยากจะลืม ใครซักคน เมื่อหยาดฝนพรั่งพรมพริ้วมา
สายน้ำที่ร่วงหล่น ปนเคล้าหยาดน้ำตา กลับไปคิดถึงครา ที่เธอลาฉันไป
ที่เธอลาฉันไป
Advertisment