หัวใจทศกัณฐ์ - ปราง ปรางทิพย์
ฉันก็มีหัวใจ ที่เหมือนเหมือนคนทั่วไป วันที่ถูกทิ้งก็มีน้ำตา และยังหวั่นไหวกับคำร่ำลา
มีหัวใจ ที่เหมือนเหมือนคนทั่วไป ยิ่งคิดถึงยิ่งทำให้เพ้อ ยิ่งพบเจอยิ่งทำให้มีน้ำตา
ฉันมีรอยยิ้มบนใบหน้าเวลาที่มีความสุข ฉันมีน้ำตาอยู่นองหน้า เวลาที่ฉันต้องทนทุกข์
เวลาสนุกฟังมุกตลกฉันเองก็ยังหัวเราะออกมา เมื่อยามมีไข้หรือไม่สบายฉันเองก็ยังต้องกินยา
ไม่เคยชินชา กับความรู้สึกเมื่อเสียใจ ทุกครั้งยังมีน้ำตา กับคำร่ำลา กับความรักที่เสียไป
เหมือนกับใครใคร มิได้แตกต่างใดใด ฉันมีรอยยิ้มฉันมีน้ำตาฉันเองก็มีหัวใจ
(ซ้ำ *)
เมื่อฉันหยิบยื่นหัวใจหวังไว้ให้เธอมาดูแล เธอกลับเอาโยนออกไปให้ไกลไม่เคยสนใจไม่เคยแคร์
ใช้เท้าขยี้ดูถูกรังเกียจเดียดฉันท์ ทำเหมือนฉันร้องไห้ไม่เป็นทั้งทั้งที่ฉันก็เจ็บเหมือนกัน
เหมือนกับทศกัณฐ์ ถึงแม้จะเป็นพญายักษ์ แต่ก็ยังมีหัวใจเอาไว้เจ็บเอาไว้รัก
และอยากให้เธอได้รู้ถึงแม้ว่าเธอไม่สนใจ ฉันมีรอยยิ้มฉันมีน้ำตาฉันเองก็มีหัวใจ
(ซ้ำ *)
อันตัวเรานั่นคือทศกัณฐ์ พระราชาแห่งกรุงลงกา
เอิงเงิงเงยไม่เก่งภาษา เจรจา ให้ไพเราะ เท่าไรนัก
ข้าไม่เคยจะร้องเพลงแร็ปหรือรู้จัก ข้าไม่เคยจะร้องเพลงร็อกถ้าจะรัก
ร้องเป็นเพียงก็แต่จะเอิงเงิงเงย ที่เธออาจมองดูว่ามันเชย
(ซ้ำ * , * )
Advertisment
