ขอบคุณ - ปลานิลเต็มบ้าน
ถามตัวเอง ว่าทำไม ทำไมเราจึงได้ยืนในจุดนี้ ห้องที่มืดมิดเต็มที จนไม่มีเสียงลมพัดผ่าน
เงียบจนมองไม่เห็นตัวเอง ลึกลงไปในห้วงอาลัย คิดวกวนคำว่าเสียใจ ทำไมเราจึงได้ยืนในจุดนี้
ลึกที่สุด ฝังตัวเอง ฝังลงไป โทษตัวเอง ค่าไม่มี ดีไม่พอ ไร้ตัวตน คนสนใจ
ร้องตะโกน เค้นออกมา เรียกน้ำตา มันไม่เคยมีใครได้ยิน จนเมื่อเจอเธอ
* หากฉันนั้นมีชีวิตที่เบาบาง เธอคงเหมือนสายป่านที่ยังรั้งฉันไว้
หากฉันคือลมที่พัดแล้วเลยไป เธอคือต้นไม้ใหญ่ให้ฉันมีตัวตน
ลึกที่สุด ฝังตัวเอง ฝังลงไป โทษตัวเอง ค่าไม่มี ดีไม่พอ ไร้ตัวตน คนสนใจ
ร้องตะโกน เค้นออกมา เรียกน้ำตา มันไม่เคยมีใครได้ยิน จนเมื่อเจอเธอ
(ซ้ำ *)
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
หากว่า ฉันนั้นมีชีวิตที่เบาบาง เธอคงเหมือนสายป่านที่ยังรั้งฉันไว้
และหากว่าฉันคือลมที่พัดแล้วเลยไป เธอคือต้นไม้ใหญ่ให้ฉันมีตัวตน
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
Advertisment
