จบเกมส์ - บอย พนมไพร
บอกใจว่าอย่าฝืน คันยืนสู้ต่อบ่ไหว ให้มันตายกลบไปกับใจ สาเด้อคำว่าฮัก
อาการอ้ายเกินเยียวยา พ่ายแพ้จนต้องเสียหลัก เจ็บหนัก เมื่อเห็นน้องฮักเขา ปานนั้น
กู้ชีวิตแทบบ่ทัน ปานสว่านมาเจาะกลางใจ คิดหาทางอ่วยออกจังได๋ ก็แทบล้มทุกที
บทสรุปก็คือต้องเสียเจ้า จำต้องยอมจำนนแต่โดยดี เบือนหน้าหนี ดีกว่าทนอยู่ ดูเขาอิ่มเอม
* มันจบเกมส์แล้ว ความฮัก ที่ว่าหนักกว่าหินก้อนเส้า
แต่ที่แท้ มันกะเบากว่านุ่น ใส่สอบ บ่ทัน ได้เต็ม
นางฟ้าฆ่าใจ หมาวัด ที่อ่อนหัด คืออ้ายบ่ทันเกมส์เจ้า
ปากเว้าว่าฮักกัน แต่หลอยปันใจให้เขา
สูไปฮักกันแต่ตอนได๋ มาฮู้เมื่อสาย ( อ้ายส่ำคนตาย ทั้งยืน )
สิให้มันเป็นคือจัง ที่เจ้าวางแผนเอาไว้ เจ็บนี้คุ้มคักหลาย ที่หลงเซื่อคนมักง่ายอย่างเจ้า
หันหลังถอดสายบัวเปิดทาง ให้น้องได้คั่วกับเขา
ปิดฉากความฮักเน่าๆ สองเฮาส่งเขาไปเอาบุญแอว
( * , * )
อ้ายส่ำคนตาย ทั้งยืน
Advertisment
