รักชั่วคราว - ปู่จ๋านลองไมค์ PMC
ฉันนั่งเดียวดาย ใต้แสงจันทร์ในราตรี นั่งโดยไม่มี ผู้ใดคู่กาย
มองดูดวงดาวที่เคียงคู่ผา มองกลับมาฉันเหงาใจ
คนที่เคยรัก และคนที่เคยกอด คนที่เคยปลอบในยาม ท้อใจ
เป็นคนเดียวกัน ที่ทิ้งฉันไป สิ้นแล้วเยื่อใยไม่มีคำบอกลา
ฝากดาวบนฟ้า ที่ไกลเป้นล้านไมล์ สิ้นแสงของวันใหม่
มันยังกลับมาเช่นวันก่อน ใจเธอดุจเมฆฝนบางเบา ไม่แน่นอน ลมพัดอ่อนอีกไม่นานก็หายไป
* เธอไปกับเขา เพียงชั่วคราวหรือว่าค้างคืน เธอไปกับคนอื่น ที่เขาไม่ได้เป็นแฟนของเธอ
คงมีอะไรกันแล้วไม่ว่าค้างคืน หรือเพียงชั่วคราว ใช่หรือเปล่า เธอกับเขาทำอะไรกัน
ให้ความผิดหวังเป็นดั่งความมืดหม่น ให้ความสุขล้น เป็นดั่งแสงจันทร์
ให้ความเจ็บช้ำ ฝากไปที่ดาวนั้น ให้เธอฉันโคจรอยู่ห่างกัน
ใช่เธอ ปลิวไหวดั่งสายลมที่เลื่อนลอย ฝากใจดวงน้อย ของฉันล่องลอยไป
ราตรีที่เปลี่ยวเหงาอีกไม่นาน ก็ต้องผ่านไป แสงวันใหม่ส่องนำใจให้ลืมเธอ
( * )
ในระบบสุริยะมีแสงอาทิตย์และดวงจันทร์ ถ้าเธอเป็นกลางคืนฉันขอตรงข้างเป็นกลางวัน
ถ้าเธอเป้นกรกตฉันขอเป็นราศีกันต์ ถ้าเธอเป็นฮาโลวีนฉันเป็น 14 กุมภาพันธ์
หมู่ดาวมีนับอนันต์มีมากมายและน้อยใหญ่ มิอาจอยู่ในกำมือเพราะฉันไม่ใช่เป็นดาวลูกไก่
เพื่อตนเท่านั้นที่จะแฝง เพื่อให้เห็นค่าของวันใหม่ แสงแรกของรุ่งอรุณมันจึงอบอุ่นอยู่ร่ำไป ร่ำไป
( * , * )
Advertisment
