ดอกลำดวนพลัดถิ่น - น้ำอ้อย สมใจรักษ์
บ่ฮู้ดอก ข้างหน้าสิเป็นจังใด๋ นั่งกอดกระเป๋าติดกาย อยู่บนรถไฟ สายด่วน
ลูกไปก่อนเด้อ แผ่นดิน เมืองศรีลำดวน อยู่บ้านความจนรบกวน สาวแดนลำดวน
ต้องจำพลัดถิ่น
บ่สู้บ่ได้ บ่าใจต้องแบกความหวัง แม่พ่อย้ำตอนส่งทาง ลูกสาวอย่าทำ ให้ความฝันบิ่น
เป็นคือคิดแนแม๋ สิได้มีตังค์กลับมาล้างหนี้สิน กรุงเทพเจ้าสิได้ยิน เสียงใจดินดิน
คร่ำครวญบ่หนอ
* ยังสิมีบ่ งานที่รอคนต้นทุนน้อย ฝันที่รอคอย โชคชะตา สิเข้าข้างหรือบ่
ลูกสาวเมืองศรีสะเกษ กุมเหรียญ ปู่หมุนที่แม่ให้คล้องคอ
สาธุขอพรหลวงพ่อ ให้ กทม.ตอบโจทย์หัวใจ
** บ่ฮู้ดอก ข้างหน้าสิเจออีหยัง สิสู้สุดแรงพลัง เพื่อครอบครัวเรา มีชีวิตใหม่
นั่งน้ำตาย้อย อยู่ข้างหน้าต่างรถไฟ ดอกลำดวน ยังหอมในใจ สิเป็นจังใด๋ คงมีแฮงสู้
( * , ** )
ดอกลำดวนยังหอมในใจ สิเป็นจังใด๋ ลูกสิบ่ยอมแพ้
Advertisment
