รำพึงข้างโพน – พี สะเดิด
เดือนอ้ายเดือนยี่ สายลมพัดวียอดไผ่พลิ้วไหว
ว่าวสนูแว่วมาแต่ไกล ตอนดึกเรไร หรีดฮ้องเคียงโพน
เห็นควายเลเฒ่า เจ้านอนหนาวเป็นตาเหลือโตน
เหลืองหล่นแล้วใบกระโดน ลำน้ำขอดโคนปลาข่อนแจนา
สายลมโชยผ่าน ข้าวเหลืองตระการร่วงหล่นกลางนา
ฟ้าวเก็บเกี่ยวเถอะนะน้องหล้า ฟาดข้าวนอนนาต้มปลายามแลง
อีเกิ้งเทิงฟ้า หมู่ดาวนั้นหนาจงช่วยส่องแสง หมู่เฮาเอาใจโฮมแฮง สิฮ้อนสิแล้งอย่าไปหัวซา
* เสียงพิณ เสียงแคน แอ่วสาวแว่วมา
เสียงหมอลำม่วนซื่นอุรา หมู่เฮาเข้ามาม่วนกันยามบุญ
กำเคียวเกี่ยวข้าว เก็บเอาไว้ใส่กระทอเป็นทุน
เอาแรงแบ่งใจเกื้อหนุน ส่อยกันค้ำจุนผู้ทุกข์ได้ยาก
อ่วยหน้าลงนา เอาหลังสู้ฟ้าเอาหน้าสู้ดิน แม้นว่าพออยู่พอกิน บ่ ขอโบยบินจากถิ่นบ้านเฮา
ฮีตคองปู่ตา ได้นำพามาแต่ก่อนเก่า
ให้เบิ่งให้แงงผู้เฒ่า เด็กน้อยสูเจ้าจงจำใส่ใจ
( ซ้ำ * )
เฮาเกิดบ่อนนี้ เฮาใหญ่บ่อนนี้ บ่ หนีไปไส นี่คือแผ่นดินไทย สิเกิดภาคใด๋ก็ไทยคือเก่า
ฮักชาติกำเนิด มาเถิดหนาสร้างแปลงบ้านเฮา ชาวนาเฮ็ดนาปลูกข้าว ให้ซุมเจ้าได้อยู่ได้กิน
Advertisment
