ทรมาน – พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
* ป่านนี้เขาคงเฝ้าคอยเอาใจกันทั้งวัน ป่านนี้เขาคงออดอ้อนรำพันกันทั้งคืน
ก็คงเหมือนวันที่เธอบอกฉัน จะไม่ลืม แต่เธอก็ลืมและเธอก็กลายเป็นของใคร
ป่านนี้ฉันควรจะลืมว่าเราเคยรักกัน ป่านนี้ฉันควรจะลืมถ้อยคำตามสัญญา
เพื่อตัวฉันเอง จะไม่ต้องทนทรมาน แต่มันก็ตามติดตาติดใจ นานแสนนาน
**เธอกับเขา ก็คงเหมือนเรา เคย เคย รู้ว่า เคยยังไงยิ่งทรมาน
เธอกับฉัน ไม่ควรรักกัน เกิน เลย รักที่เคยเลยคืนย้อนมา ทรมาน
(ซ้ำ * )
(ซ้ำ ** ) Till End
Advertisment
