บ้าบ่พอปัว - หนามเตย
ย่างเลาะบ้านไปหาผู้สาว คนที่เฮาให้ฮักเบิดใจ
คนที่อ้ายยอมตายแทนได้ บัดได้แท้เจ้าไป บ่เหลือขี้ไหง่
ย่างเลาะทุ่งเลาะท่า ปาดน้ำตาเกาะฮั่ว แนมไปทั่วมองบ่เห็นแม้แต่เงาเจ้าของ
ไปทางเขาเบิดแล้วทั้งสมงสมอง ย้อนว่าใจเจ้าของบ่ลืมคำ.. สัญญา
* เอาสาเด้อนางไปสาเด้อน้อง ถึงอ้ายสิน้ำตานองสองแก้ม กะบ่เป็นหยัง
ให้คนได้เว้าให้เขาได้สา ว่าอ้ายเป็นผีบ้าถามทางหาฮัก
กะย้อนผู้ใด๋เฮ็ดให้อ้ายเสียหลัก เป็นบ้าย้อนความฮัก ตั้งหลักกะบ่ได้
ให้เขาเอ็นอ้าย ว่าบักบ้าบ่พอปัว จั่งแมนถึงชั่วคักบักหัวใจ
เขาป่าไปแล้วจนว่ามีฮักใหม่ กะยังบ่ไปไส ( โอ๊ย.. บักบ้า.. บ่พอปัว )
Advertisment
