หนุ่มไดโนเศร้า - วี พนมภูไท
ละอยากเปลี่ยนคําขวัญ กาฬสินธุ์ที่เคยโก้ให้เป็นเมืองไดโนเสาร์นั่น สิได้บ่
ย้อนถูกสาว มาตั๋วกันจ้อ ๆ เด้อจ้อๆ หัวใจอ้ายนี้เมื่อยแฮง
มื้อใด๋กะเจ็บจนซอดแจ้ง เด้อชอดแจ้ง ทันส่วงบ่ทันไค
เห็นรูปปั้นไดโนเสาร์ มันเจ็บใจ เคยถ่ายนํา กับเธอนั้น
ลมวอยๆ เอ้า ลมลมลม วอยๆ ใจลอยคิดฮอดคําแพง ตาเว็นแดง ยามแลงพวมใกล้ค่ํา
ฮอยอดีต ผุดมาสะกิดให้ทบทวนความจ๋า ถักสาวเมืองน้ําดํา หักลํา ให้ช้ําใจ
บุญเดือนสาม เที่ยวงานโปงลางแพรวา ฮอดเดือนสี่เดือนห้า สงกรานต์บ้านเฮาจัดใหญ่
เลาะริมเขื่อนลําปาว สาดน้ํา ม่วนคักม่วนหลาย บุญบั้งไฟ ท่าคันโท ควงคู่โก้ ปานหยัง
ใจคิดตั้ง ฮอดงานแข่งเรือ กะไสยพ้นสาก่อน จั่งสิอ้อน สิอ้อน อีแม่นั้น ไปขอ
แต่กะพ้อเรื่องที่ บ่คิดฝัน แต่กะพ้อเรื่องที่ บ่คิดฝัน เห็นเขามานํากัน คนสําคัญของเจ้า
ถิ่นไดโนเสาร์ ผู้บ่าวสหัสขันธ์ มาเห็นหลักฐาน น้องควงเขาเที่ยวภูสิงห์
งานเส็งกลองร่องคํา เดินโชว์ฝูงชนแอบอิง อีหล้ายอดหญิง เจ้าสิห่างคิง กันไป
อ้ายเอิ้นใส่ ทําท่าหรือบ่ได้ยิน อยู่ฟาร์มกุ้งกะสินธุ์ ถิ่นอําเภอยาง เดินกาย
หากไดโนเสาร์กินคน ขี้ตั๋วคงยิ้มสบาย สมองเฮาคิดวุ่นวาย มานั่งทําใจริมเขื่อนลําปาว
Advertisment
