สิ้นปีที่บ้านเฮา - แพรวพราว แสงทอง x หมี นันธิดา
โอ้ โอ้
* วนมาอีกแล้วนะปลายปี อากาศเริ่มเย็นลมพัดวี
แนมเบิ่งบ้านเฮามันก็มีสํานี้ บ่ได้เด่นได้ดีคือในเมือง
บ่ได้อยู่ตึกสูงนั่งโซฟา มีแต่เถียงหน้าให้นั่งเคียงเฮ็ดซุ่มนอนนาในกองเปียง
เดิกมาฟังเสียงจิ้งหรีดจิรอ
บ่มีรถหรูหนอคันใหญ่มีแต่รถไทยแลลงทง หาอยู่หากินน้ําป่าดง มันเป็นวิธีแต่ดนมา
อยู่แบบพึ่งพาอาศัย บ่ได้ใส่ปานใดดอกเงินตรา แค่เพียงน้ําใจที่ให้มา
นั่นล่ะมีค่ากว่าสิ่งใด
ลมหนาวพัดตอง มาสูนกายกระสุมไฟ ไว้มาล้อมวงปั้นข้าวจี่หน่อทาไข่
แม่ใหญ่คงหวังว่าสิได้ที่
พอกินแล้ว บิบเพิ่งแจกลูกหลาน ความสุขไทบ้านเฮาชาวนา เกี่ยวข้าวขึ้นแล้วกะสาปลา
เอาขึ้นมาปิ้งกับตําบักฮุ้ง อยากแต่น้ําหนานําไฮ ลําบากปานใด๋บ่เป็นหยัง
เวียกงานสิสอนให้รู้ว่ายัง คงมีความหวังและลมหายใจ
เด็กน้อยวัยรุ่นใหญ่ขึ้น บ้านเฮาทั้งหญิงชาย พากันเข้ากรุงเทพกรุงไทย
หาสู่สร้างให้พอได้เงิน
Advertisment