อยุธยา - TEMPLE BOY
* เจ้านั้นงามเหลือเกินตั้งแต่เจ้าไปอยู่อยุธยา ก็ได้แต่เฝ้าคอยมองว่ามื้อได้อ้ายจะเจอ
เจ้าหายไป จากกันของกาลพฤษพา เจ้ากลับมา เว่าไทยเจ้าเอิ่นฉันและเธอ..เอิงเอย
เลิศงามยามดี ได้พบคนงามมันเลิศงามยามดี
อ้ายเพียงแค่หวัง ขอได้เจออยากเห็นหน้าเจ้า ซักครั้งตอนนี้จําได้แค่เบอร์
สัญญา สัญญาจะบ่ยอมหายไปใส เพราะว่าความฮักข้างใน อ้ายเขียนไว้อยู่เป็นหน้า
ถึงแม่นจะโดนว่านานเพียงเท่าใด อ้ายก็รอเจ้าเสมอ ถึงจะเป็นเพียงลมปาก
ฮ้องไปสุดฟ้า ย้านแต่นางบ่ได้ยิน ออนซอนเจ้าเด้ โอ้กานดาแม่ยุพิน
ฮ้องคําว่าฮัก ให้ดังๆเป็นวลี ถ้าอ้ายเกิดเป็นราชายกให้เจ้าเป็นมัทรี
ยื่นมือเจ้ามาอ้ายจะจับมันให้ไวป ให้นางนั้นไปไส อ้ายแบกไว้อยู่เทิงบ่า
ขอเพียงเจ้าเชื่อในหัวใจอ้ายคนนี้ จนว่าแก่เป็นตายายอ้าย ขอตายอยู่ต่อหน้า
อ้ายจะถนอม บ่ให้นางนั้นไปไสยกให้เลย หมดหัวใจอ้ายสิฮักเจ้าขนาด
เหมือนบุญนําพาเฮ็ดให้อ้ายได้มาเจอ แต่เจ้าถิ่มไว้ แต่เบอร์จนหัวใจอ้ายสิขาด
( * )
Advertisment
