หลงมักบักน้อยๆ - อ้อม สุนิศา เสียงเรไร
ละมอง สบตาอยู่หน้าฮ้าน ยิ้มหวานหวาน..จนใจหล่อย เหลียวเห็นหน้าผู้บ่าวน้อย
คันใจค่อยสั่นกระเซน ละคือมีแนวโดดเต้นมาเล่นล่วงให้ห่วงใจ
ละไกลแท้น้อวัยเฮา มาต่างกันแท้ค่าเอ๋ย มาต่างกันแท้ค่าเอ๋ย.
โอ้ยเด้ชาย ทางหัวใจละหัวอกของเอื้อยเป็นกระด้างกระเดื่อยคือเฟือยฮากไผ่
คือย้อยไฮไม้มุ่งคันเที่ยวยุ่งบ่เซา คึดฮอดเจ้าผู้น้อยอ่อนคิงขํา
ตาเอ็นดูหนอคําอยากล่ําแลแปลปุ้น
ข้ามรุ่นห่างกันบ่น่อย ข้ามรุ่นห่างกันบ่น่อย บ่าวส่ําน้อยเอื้อยเป็นสาวรุ่นใหญ่
เสียดายตั้งแต่เอื้อยเกิดไว เจ้าผู้เกิดบั้นท้ายกะเลยใหญ่บ่ทัน.
วันคืนเคลื่อนปีเดือนกะส่าง แม่นห่างสุดขอบฟ้ากะเทียวล่าจ่องดึง
หนักอึ้งตึ้งคนึงน่วงในใจ บัดยามไกลคืนเมืออย่าเบื่อกันเด้อน้อง
จองเอาไว้แม่นคนละวัยมาน้าวใจบ่ค่อย คึดฮอดบักน้อยน้อยของเอื้อยดักเด้
เบิ่งแล้วเท่มาฟ้อนใส่ลําเพลิน มาทรงเดินเซเซเสน่ห์แฮงแรงร้าย
หัวใจของสาวรุ่นพี่ หัวใจของสาวรุ่นพี่ ขึ้นฮ้านเวทีกะบ่เป็นอันลํา
เจ้ามาจับมือเว้านํา เที่ยวต้อยเทียวมาป่อนเงินแบงค์ซาว
คูนคือเจ้าแวววาวรูปหล่อ คนคือเจ้าแวววาวรูปหล่อ มาหลงบักข่อล่อส่ําน้อยอ่อยหวาน
ยิ้มสะท้านมายาวบ้านสายตา พัดแฮ่งเขิลอุราสิว่าใดน้อน้อง
ทองคําก้อนพออยากขอซอน ขออ้อนบ่อ่วย เจ้าผู้คนด้วยล้วยกะพอม้วยมิ่งมนต์
โต้นแล้วกะโต้นมาโย้นใส่ใจเฮาผู้วัยเยาว์ยังเล็กสเปคหลายคนโก้
Advertisment
