วิถีคนจร – มาลีฮวนน่า
ย้อนนึกถึงเรื่องราวร้าวเจ็บแปลบแปลบ วันวัย พัดพาใจ ให้อ่อนไหวไปตามกัน
เข็ญทุกข์ให้หลุดพ้น เพื่อตนพ้นทุกข์เข็ญ หลงเลือน วันคืนวัย ยังอ่อนไหวด้วยตัวตน
* เปลื้องปลดทุกข์ ให้ร่มเย็น ให้นำพา ทุกอย่างอยากให้ใจเป็น ดั่งแสวงหา ให้ได้มา พึ่งพาสู่จุดหมาย
** ฝันใฝ่ ณ จุดนี้หวังทวีจุดข้างหน้า จุดไฟให้หัวใจ ให้ลุกโชน โถมคืนวัน
ทิ้งทุกข์ได้อย่างหวังเหลือพลังแห่งวิญญาณ มาเป็นเรื่องตำนาน การกล่าวขานที่ผ่านมา
*** อาทิตย์ลาลับล่วง รักห่วงหวง ยังใฝ่หา ใฝ่ฝัน ให้นำพา ดังเวลา ค่าที่เป็นเช่นคนจร
( ซ้ำ ** , * , *** )
Advertisment
