ทานตะวัน – พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ
ตะวันส่องใส แดดฉายลงมาทาบทาทิวทุ่ง แผ่วลมผ่านโรย เหมือนโปรยกลิ่นปรุง ดอกฟางหอมลอย
ดอกหญ้าดาว วับวาวทางเกลื่อน เหมือนดังหยาดพลอย แตะนิดต้องน้อย ราวมณีร่วงพรู พลัดพรายลงดิน
จะอยู่แดนไหน สุดฟ้าแสนไกล คะนึงถึงถิ่น ด้าวแดนแผ่นดิน ที่เราจากมาเนิ่นนานแสนนาน
ดอกหญ้างาม งดงามดังก่อน หรือรอนร่วงราน แดดร้อนดินแล้ง ลมระงมแผ้วพาล บ้านนาป่าเขา
ทุ่มกายทุ่มใจ เข้าโหมแรงไฟ หัวใจแรงเร่า ยิ่งสร้าง ยิ่งทำ ระกำหนักเบา ดิ้นรนหนทาง
เจ้ามิ่งขวัญ ยิ่งวันยิ่งเดือน ยิ่งเลือนยิ่งลาง ทอดทิ้งทุ่งร้าง วันและวันผ่านเลือน เหมือนเดินทางไกล
ตะวันส่องแสง สาดแสงลงมาทาบทาทางใหม่ ร่วมจิต ร่วมใจ ก้าวไป ก้าวไป ฝ่าภัยร้อยพัน
มิ่งขวัญเอ๋ย หัวใจเรามั่นเหมือนทานตะวัน เฉิดแสงแรงฝัน ราวรวีตะวันสีทองส่องใส
เฉิดแสงแรงฝัน ราวระวีตะวัน สีทองส่องใส เฉิดแสงแรงฝัน ราวระวีตะวัน สีทองส่องใส
Advertisment
