ปากเอ๋ยปาก - พี สะเดิด
ปอ อา ปา กอ ปาก แสนลำบากเหลือใจ
ท้องจะกินอะไรเห็นของกินได้ เขาก็เอาใส่ปาก
ท้องหิวจุกจิก น้ำพริกปลาทูกินหอยกินปู กินเป็ดกินไก่
สารพัดสารพัน ใส่มันเข้าไป พูดใกล้ใกล้ใคร เขาก็ว่าเหม็นปาก
ปอ อา ปา กอ ปาก แสนลำบากเต็มที
เรื่องจะร้ายจะดีจะรู้กันที ก็ต้องอาศัยปาก
ตื่นเช้า หมุบหมิบ ซุบซิบนินทา แม่ขายแม่ค้าแม่ชักแม่ซื้อ
ใส่ร้ายป้ายโคลนโพนทะนาเล่าลือ พูดใกล้ใกล้มือ เดี๋ยวก็โดนตบปาก
เดี๋ยวก็โดนตบปาก
* ปอ อา ปา กอ ปาก แสนลำบากใจจัง พูดก็ว่าอยากดัง ไม่พูดซะมั้งเขาว่าไม่มีปาก
รู้น้อย พูดไป ล่ะก็สองไพเบี้ย ถ้านิ่งเฉยเสียคนเห็นเป็นควาย
พูดเปลืองเวลาเขาว่าบ้าน้ำลาย ชาวบ้านเสียหาย เดี๋ยวก็โดนเตะปาก
เดี๋ยวก็โดนเตะปาก
** ปอ อา ปา กอ ปาก แสนลำบากเหลือทน
รู้เรื่องราวสัปดน ปะเดี๋ยวก็พ่นออกมาทางช่องปาก
เรื่องผัว เรื่องเมีย เรื่องเสียเรื่องซวยช่วยฝอยเป็นข่าว
เรื่องของคนอื่นล่ะปากยื่นปากยาว ตัวเองอื้อฉาวล่ะก็นั่งหุบปาก
(ซ้ำ * , ** )
Advertisment
