รักแล้งเดือนห้า – ไท ธนาวุฒิ
ย่างเข้าเดือนห้า น้ำท่าก็แห้งขอดคลอง
เมื่อยามได้มองพื้นนาเป็นร่องแยกแตกระแหง
ต้นหญ้าสดเขียว ก็พลันแห้งเหี่ยวกรอบแดง
พื้น นา หน้าแล้ง เหมือนดวงใจแห้ง แยกแตกเป็นแผล
ย่างเข้าเดือนห้า แก้วตาคู่รัก เปลี่ยนใจ
รู้ไหมว่าใครเฝ้าครวญหวลให้จิตใจปรวนแปร
สิ้นความสดใส นั่งซึมขรึมใต้ต้นแค เหมือนคนพ่ายแพ้ หัวใจเป็นแผลรักเจ้าระบม
* ลืม หมดสิ้นรสรักเก่า น้องลืมร่มเงาใต้ต้นสะเดา และซุ้มลั่นทม
น้ำแห้งเดือนห้าน้องก็หนีหน้าไปตามสายลม ทิ้งไว้เพียงกลีบลั่นทมให้มันเฉาแห้งเหี่ยวตาย
** ย่างเข้าเดือนห้า ท้องฟ้าแห้งแล้งเมฆลอย
พื้นนาก็คอยน้ำฝนจะลอยร่วงหล่นเรียงราย
ดั่งหนุ่มคอยสาว เห็นทีจะเศร้าใจตาย น้องชั่งใจร้าย หยามหัวใจชายทิ้งได้ลงคอ
(ซ้ำ * , **)
Advertisment
