ภรรยาน้อยฉันไม่อยากเป็น – ปนัดดา เรืองวุฒิ
เธอโยนบาปมาให้ฉัน ก็รับมันโดยไม่รู้ จากเคยไม่มีศัตรู โดนคนประณามหน้าชา
คนที่คอยเปิดตาให้ฉัน ได้รู้ทุกเรื่องเข้าใจ ก็คือบ้านใหญ่ที่เธอซ่อนมา
* ด่างพร้อย จูบเธอซ้ำบนรอยปากใครป
ศักดิ์ศรีที่มีอยู่เหลือแค่ไหน จากวันนี้ ขอเอาคืนเท่านั้น
** ภรรยาน้อยของเธอ ไม่อยากเป็นและขอฝังใจจนตาย คารมผู้ชาย คล้ายคมดาบทั้งนั้น
มันยิ่งฟังซึ้ง ดูดีเท่าไร อันตรายมากมายพอกัน ฉันจะเป็นคนไปให้จบสิ้นเอง
อะไรที่เคยให้ฉัน ก็รับมันคืนตรงนี้ หยุดการแสดง หยุดที ไปดีกับคนของเธอ
เจอเมื่อไหร่โปรดอย่ามาทัก หักหลังฉันแล้ว แววตาที่เคยรู้จักไม่มีให้เธอ
(ซ้ำ *)
ภรรยาน้อยของเธอ ไม่อยากเป็นและขอฝังใจจนตาย คารมผู้ชาย คล้ายคมดาบทั้งนั้น
มันยิ่งฟังซึ้ง ดูดีเท่าไร อันตรายมากมายพอกัน ฉันจะเป็นคนไปให้จบวันนี้
มีอยู่คำหนึ่งฝากให้เขา เราก็ลูกผู้หญิง เกลียดสิ่งเดียวกัน
ฉันทำผิดไป เพราะผู้ชายไม่บอกให้รู้ ว่ามีใครแล้ว
(ซ้ำ ** )
ฉันจะเป็นคนไปให้จบสิ้นเอง
Advertisment
