ร่มคันเดียว – ปนัดดา เรืองวุฒิ
มองท้องฟ้า มันก็มีเมฆฝน ต้องมีใครสักคนที่ตัดสินใจ
ทำยังไง มีร่มเพียงคันเดียว มากกว่าสองคนคงจะไปไม่ไหว
* ถ้าพื้น ที่นี้ไม่มีพอให้สามคน ก็มีใครซักคน ต้องไป
** ไม่ต้องรอให้ใครมาบอก ไม่ต้องรอให้มันลำบากใจใคร ฉันจะไปคนเดียวของฉันต่อ
อาจจะดูว่ามันอ้างว้าง แต่ว่าทางที่เดินก็กว้างพอ ไม่ต้องรอไปแบ่งกับใคร
เธอและเขา ในท่ามกลางสายฝน ก็ยังมีคนเคียงข้างกางร่มไป
มีแค่ฉัน เดินจากไปลำพัง จะตากฝนยังไงต้องทนให้ไหว
(ซ้ำ *, **)
ถ้าเรื่องนี้มันมีสักคนต้องเสียใจ ฉันก็พร้อมเต็มใจจะรับมัน
ถ้าเรื่องนี้มันควรจบแล้วตั้งนาน และฉันจะยอมรับปาก และพร้อมจะเดินจากไป
ไม่ต้องรอให้ใครมาบอก ไม่ต้องรอให้มันลำบากใจใคร ฉันจะไปคนเดียวของฉันต่อ
อาจจะดูว่ามันอ้างว้าง แต่ว่าทางที่เดินก็กว้างพอ ให้ฉันได้เดินต่อไป
(ซ้ำ **)
Advertisment
