ข้อความจากคนแปลกหน้า - ต้น ธนษิต
ลืมตาพร้อมแสงวันใหม่ แต่ภายในใจกลับมืดลง
ขอบฟ้างดงามเท่าไหร่ ไม่เคยสักคราวที่เข้าใจมัน
ดวงดาวพร่างพราวบนฟ้า แต่ฉันร่ำร้องเดียวดายอ่อนล้า
ความปวดร้าวที่ฉันต้องทนอยู่ ก็ไม่รู้ว่านานแค่ไหน กว่าที่ใจดวงนี้จะมีสุขอย่างใคร
เหตุใดทำไมฉันต้องเจอ ปัญหามากมายต้องสัมผัส
ต้องร้องไห้อีกสักเท่าไหร่ สิ่งนั้นจะหายไป
ชีวิตที่มีที่เป็นอยู่ ไม่รู้ว่าจะอดทนได้ไหม ฉันคงต้องอยู่อย่างทรมานใช่ไหม
ชีวิตต้องเดินต่อตะวันยังทอแสงให้เธอ ขอบฟ้าที่งดงาม รอเธอเดินไปพร้อมกัน
หากปัญหาที่มีที่เป็นอยู่ ได้ทำร้ายเธอจนอ่อนแอ อยากให้เธอรู้ข้อความที่ส่งไป
* ว่าปัญหามากมายที่ต้องเจอมีผู้คนมากมายที่สัมผัส
เขายังผ่านข้ามมันไป ไม่ว่าเจ็บปวดแค่ไหน
เปลี่ยนปัญหาที่เธอได้ถือไว้ ให้เป็นพลังให้เธอเดินต่อไป
แค่เชื่อทุกสิ่งยังคงงดงามเหมือนเคย
( ซ้ำ * , * )
Advertisment
