สำนึก - มาลีฮวนน่า
แดดร้อนตอนสาย สาดส่องปลุกกาย ปลุกกายของอ้ายขี้เมา
เพิ่งรู้ฤทธิ์เหงาลองริแกล้มเหล้า ขอเมาแล้วค่ำคืนนี้
เมืองหลากวิถีความหมายมากมี รักมีเพียงที่รู้สึก รู้สำนึกถึงจิตใจแค่ฉันว้าเหว่
* ณ ที่เมืองนี้ที่ระทม เจ็บช้ำตรมห่มน้ำตา
ณ ค่ำคืนนี้คืนหนาวลม เจ็บระบมห่มน้ำตา โอ้ อนิจจา น้ำตาของผู้พ่ายแพ้
ก่อนฟ้าจะสางมองเห็นเส้นทาง ยามราตรีด้วยสีนีออน
ย่ำริมทางเท้าสาบกลิ่นคนคาว ดาวคนเมืองมีเรื่องหลายหลาก
เข้าใจยาก จนจิตใจของฉันอ่อนแอ
(ซ้ำ * )
กว่าฟ้าจะสางมองเห็นเส้นทาง ใจของคนต้องหม่นหมองไป
ไม่ผิดใช่ไหมหลงเชื่อเพื่อใคร มาเข้าใจมากกว่าที่เห็น
สิ่งที่ซ้อนเร้นคับแค้นลำเข็ญ ยากเอ่ยจากคนไร้ค่า
จึงขอที่หมา ซุกหัวนอนก่อนรุ่งราง
( ซ้ำ * , * )
Advertisment