ลานข้าว – พี สะเดิด
* โจ๋ โจน โจ๋ โจน โจ๋ โจน โจน ล่ะ โจ๋ ล่ะ โจน ล่ะ โจน โจน
ล่ะ โจน ล่ะ โจน ล่ะ โจน โจน
ลมหนาวมาปีนี้ คั๊กอีหลีกว่าปีก่อน ให้ฮำฮอนคึดฮอดน้อง นางหล่าเจ้าอยู่หลาย
จือได้สายกะละแม่นตาน้อง มองมาเป็นตาเบิ่ง
คั่นว่าเทิ่งกะละแม่นสองแก้ม แนมแล้วเป็นตาหอม พวงพะยอมเจ้าเอย
(ซ้ำ *)
พอเข้าหน้าหนาว หนาวใจสะท้าน กองข้าวเต็มลาน มาประสานร่วมแรง
ท่ามกลางเดือนหงาย พระจันทร์แจ่มตา มือกำกุมคา มาลงนาตีข้าว มาลงนาตีข้าว
ส่งเสียงสัญญาณ เป็นคำขานกู่ร้อง ตะโกนกู่ก้อง เสียงคนบนลานข้าว
ละเสียงคนบนลานข้าว
(ซ้ำ *)
คายข้าวมันคัน ทั้งตัวตนนะเพื่อนเกลอ มัวอู้มัวเผลอ งานเฮาบ่เสร็จง่าย
มาร่วมทำนอง แม้คันตัวคันกาย มาร่วมเล่นลาย โอ้ลายเพลงลานข้าว
ละลายเพลงลานข้าว
หนึ่งละก็ต้องเป็นสอง สองต้องตามด้วยสาม สามละต้องตามไปสี่ เอ้าถ้าจะให้เข้าที
ละก็ต้องตีให้ถึงแปด ละก็ต้องตีให้ถึงแปด
(ซ้ำ * , * )
Advertisment
