บ้านนาข้าบ่ลืม – พี สะเดิด
จากบ้านนา มาเพื่อการศึกษา จำต้องจากอาวอา พ่อแม่ป้าลุง
จากผู้เฒ่าแม่เฒ่า ผู้มีพระคุณสูง เดินทางเข้าเมืองกรุง สู่มหานคร
จากบ้านนา เป็นเวลาหลายวัน ยามท้องฟ้ามีจันทร์ คิดฮอดเสื่อสาดหมอน
คิดฮอดเฮือนเคยอยู่ คิดฮอดอู่เคยนอน บัดนี้ได้จากจร แสนอาวรณ์ห่วงใย
เถียงนาน้อย คอยอยู่ปลายนา คิดฮอดบวกหนองปลา เคยสาสาดใส่
คึดฮอดแมงกุดจี่ อ๋อใส่แกงหน่อไม้ ผักอีฮี่น โหยใส่ โอ๊ยแซบหลายจนหลงส่าว
* ถึงยามแลง ไล่ควายผอมแฮง ตกยามแลง พ่อไปต่อนกเขา
ยามเดือนหก นี้ฝนตกบ้านเฮา คิดฮอดเสียงอึ่งเผ้า เขียดอีโม่ฮ้องใส่
** ภาพความฮัก ยังจำฝังอยู่ เคยเป็นเด็กนอนอู่ มีผู้เอาใจ
มีซี้นต่อนหนา มีปลาต่อนใหญ่ ยุงกัดแม่กะไล่ เล่านิทานกล่อมนอน
*** โอ้บ้านนา แสนคึดฮอดแท้หนา แต่ย้อนการศึกษา จึงได้ลาจากจร
ขอสัญญา ต่อหน้าฟ้าดินดอน จบการศึกษาก่อน จั่งสิย้อนคืนเฮือน
( ซ้ำ * ,** ,*** )
Advertisment
