รักคนชื่อน้อย – ไท ธนาวุฒิ
ผมหลงรักคนผู้หญิงชื่อน้อย เฝ้ารักเฝ้าคอย แต่น้อยไม่ยอมเห็นใจ
เมินหน้าหนีไม่มีเยื่อใย ไม่แลเหลียว ไม่ยอมเคียงใกล้ โอ้ใจน้อยดำเหลือทน
ผมหลงรักคนผู้หญิงชื่อน้อย เฝ้ารักเฝ้าคอย แต่น้อยไม่ยอมให้ยล
คงเกลียดผม เพราะความยากจน จึงหลบหนี ผมหมองหม่น เฝ้าทน ด้วยความน้อยใจ
* ตัดน้ำ ยังตัดไม่ขาด ตัดสวาท น้อยจะตัดขาดอย่างไร
ตัดบัว ยังมีเยื่อใย น้อยตัดน้ำใจ ควรมีเมตตา
** ผมขอร้องคนผู้หญิงชื่อน้อย อย่าทิ้งให้คอย ให้คอยจนสิ้นชีวา
วอนให้น้อยนั้นจงคืนมา น้อยไม่รักผมก็ไม่ว่า ขอเพียงเห็นหน้าก็พอ
(ซ้ำ * ,**)
Advertisment
