ฝนจางนางหาย – ไท ธนาวุฒิ
ฝนหลั่ง ดังว่าน้ำตาเราร่วง เฝ้ารักเฝ้าหวง ห่วงแผ่นดินถิ่นเกิดกาย
ก็ลืมไม่ลง อนงค์นุ่งซิ่นเฉิดฉาย ฝนพรมร่างกาย อาบทรวดทรง น้ำนวลเย้ายวนนัยน์ตา
ฝนหลั่งค่อยๆ แหงนคอยแต่เนิ่น ยิ่งฟังยิ่งเพลิน ดั่งเหรียญเงิน ร่วงลงเต็มท้องนา
ข้าวรอมือเรียว เกี่ยวดองน้องนางนั่นหนา เจ้าเคยสัญญา จะมาหน้าฝน
เฝ้าคอยเหมือนคนเป็นไข้
* ด่วน บ.ข.ส. วิ่งเลย เมือ่ไรจะจอด น้ำจวนแห้งขอด ข้าวเต็มนา ปลาร้าเต็มไห
โบกรถข้างทาง ฝากฝังน้ำคำห่วงใย รับคนเที่ยวใหม่ ช่วยนำพา น้องนางบ้านนามาด้วย
(ซ้ำ * )
Advertisment
