พ่อ – คาราบาว
ยามเมื่อฉันหวนคิดถึงพ่อ พ่อผู้ลาจากไปไม่หวนคืน
พ่อฉันทํานาพ่อเป็นชาวนา สร้างเม็ดข้าวเปลือก
นาที่พ่อทํานายังต้องเช่า ข้าวที่พ่อทํากับมือต้องซื้อกิน
ขายเม็ดข้าวเปลือกไม่ได้ราคา แต่ข้าวสารมันแพง
พ่อเป็นคนที่จิตใจดี เอาแต่ทํานาเลี้ยงผู้คน
ไม่เคยบ่นเกลียดชังความจน ไม่ตั้งตนทวงบุญ ทวงคุณใคร ๆ
ยามเมื่อฉันเดินทางกลับชนบท รถแล่นผ่านทุ่งนาเขียวขจี
ก้ม ๆ เงย ๆ กรําฝนกรําแดด นั่นแหละชาวนา
พอลมหนาวพัดผ่านพื้นนาข้าว ก็สุกปลั่งดูเป็นสีทอง
รอคอยเก็บเกี่ยวคมเคียวกร่อน ๆ ข้าวเปลือกไร้ราคา
วันเวลาเวียนผ่านไป คนแก้ไขนั้นยังไม่เกิด
ชาติหน้ามีจริงแค่ไหน แล้วชาตินี้เราจะเอา จะเอากันยังไง
หายไปหลายคน เลิกไปหลายคน ตายไปกันหลายคน
พ่อฉันหนึ่งคน พ่อทุกข์พ่อทน จวบจนตัวตาย
แต่ไม่เคยเปลี่ยนความตั้งใจ เพราะรักในอาชีพทํานา
พ่อเป็นเพียงตาสีตาสา ใครจะมาคบค้า คบค้าจริงใจ
ยามเมื่อฉันหวนคิดถึงพ่อ ทําให้เศร้าและหงอยชอบกล
พ่ออีกหลายล้านคนยังต้องดิ้นรน ทุกข์ทนทํานา
นาที่คนทํานายังต้องเช่า ข้าวที่คนทํานาต้องซื้อกิน
จากเม็ดข้าวเปลือกสิ้นไร้ราคา แต่ข้าวสารมันแพง
ข้าวทุกคําที่คุณเคี้ยว คือชาวนาและข้าวเปลือก
ผ่านกระเดือกย่อยลงลําไส้ ใครจะถ่ายทุกข์ ถ่ายทุกข์แทนชาวนา
* พ่ออีกหลายล้านคน ยังต้องดิ้นรน ทุกข์ทนทํานา
พ่อฉันหนึ่งคน พ่อทุกข์พ่อทน จวบจนตัวตาย
(ซํ้า * ) Til End
Advertisment
