เงาแห่ง ความคิดถึง - มินตรา น่านเจ้า
ยืนอยู่บนถนนสายเดิมที่เคยมีเฮา เส้นทางสายเก่า ที่สองเฮาเดินคู่กั๋นมา
พอถึงทางแยก อ้ายก็แจกจ่ายคำร่ำลา บอกแยกทางตรงนี้ดีกว่า เพราะว่าหมดใจ
อ้ายจากไปทิ้งความหลังไว้บนทางเส้นนี้ ความบิดพลิ้วที่มี หยะหื้อใจ๋นี้ เจ็บจนร้องไห้
หยุดน้ำตาที่หย้อยลงทาง ยังคงคั่งค้าง ฮอยคราบเอาไว้
น้องหยุดเดินมองตามหลังอ้าย เดินไปกับเขา
คราบน้ำตาบนทาง ยังอ้างว้างกับเงา คราบความฮักความเหงา ยังติดตรึง
* ฮ่องฮอยเงา ฮักยังบ่จางไปจากหัวใจ จะหยะจะได ถึงจะหลี้ภัยพ้นความคิดถึง
ยิ่งอยากลืม ก็ยิ่งจดจำ ยิ่งกรีดซ้ำ ก็ยิ่งตราตรึง กี่ความคิดถึง กี่ความคิดถึง ก็ลืมบ่ลง
** การเสียหลักทางใจครั้งนี้ คือบ่มีอ้าย สิ่งสุดท้ายที่จะเก็บไว้ คือความมั่นคง
จะเดินบนทางเดิมต่อไป ถึงบ่มีอ้ายตามไปส่ง น้องจะยอมปลง แม้ลืมบ่ลงก็คงต้องยอม
(ซ้ำ * , ** )
กี่ความคิดถึง กี่ความคิดถึง ก็ลืมบ่ลง
Advertisment
