นิทรรศการน้ำตา - ว่าน ธนกฤต
ตื่นมาพบเรื่องของวันใหม่ ยิ่งโตยิ่งวุ่นวาย เพราะใจเป็นของวันเก่า
ทุกครั้งที่คิดทบทวนเรื่องชีวิตคนอย่างเรา ก็ทำให้รู้ว่าทั้งหมดนี้โชคดีแค่ไหน
* ตลอดชีวิต ฉันมีเสียงเพลงใกล้กันดั่งเพื่อนข้างกาย
ต้องตื่นมาพบ ทั้งวันที่ดี และวันที่เป็นผู้ร้าย
จังหวะชีวิต นั้นมีขึ้นลงทุกคนเกิดมาก็ต้องตาย
แทนที่จะร้องฟูมฟาย ลองหาความสุขให้พบ (แค่ยิ้มให้มันอีกครั้ง)
ยิ่งได้รู้ว่าโลกกว้างใหญ่ ยิ่งไม่อยากไปไหน เพราะรู้มี ใครรออยู่
ยิ่งคว้าความรักยิ่งไกลออกไป ยิ่งใจหดหู่ แต่กลับได้รู้ว่าความสุขนั้นมันอยู่ที่ไหน
(ซ้ำ *)
(ซ้ำ *)
จนถึงวันนี้ ก็ยังร้องเพลง แบบไม่ต้องการคนฟังมากมาย
แค่คนที่รัก ให้ทุก ๆ วันของฉัน ไม่ต้องเดียวดาย
ไม่ว่าพรุ่งนี้ เส้นทางของเรา จะพบเจอหรือต้องแยกย้าย
ไม่เจอก็ไม่เป็นไร แค่เราสุขใจ เหมือนเสียงเพลง
Advertisment
