จบ (The End) - ปุ๊บปั๊บ
เหมือนชีพจรกำลังจะวาย ตัวฉันกำลังละลาย
ฉันเคยบีบมือของเธอไว้แน่นแต่ตอนนี้เธอกำลังจะคลาย
กำลังทุรนทุราย ตะเกียกตะกาย และลมหายใจที่ว่างเปล่ามันทำให้ฉันกำลังจะตาย
ทำไมช่างมืดหม่น เงียบงันอ้างว้างจนแทบขาดใจ
ข้างกายเดียวดายไม่เหลือใคร มีเพียงน้ำตา กับความปวดร้าว
หมดสิ้นเรี่ยวแรงจะพยายาม หมดหยดน้ำตาความทรมาน
เมื่อเธอเลือกเดินจากฉันไป เมื่อตอนนี้ฉันต้องเสียใจ
* จบแล้ว ความรักที่ให้กัน มันหมดแล้ว
วันนี้เธอเดินไป จากฉัน ยังเสียใจ ต่อให้รักมากเท่าไหร่ สุดท้ายเธอก็ไป(อยู่ดี)
เหมือนฝนคมมีดที่มาตกโปรยปรายกลางสายลม
เหมือนล่องนาวาแล้วก็ถูกคลื่นซัดพาหงายจม
ต้องทุกข์ระทมจนวิญญาณคล้ายหลุด เจ็บปวดทุรนจนอกซ้ายคล้ายหยุด
บทสรุปตอนท้ายคนที่ไว้ใจได้กลับกลายเป็นร้ายสุด
เธอฉุด ใจฉันวูบลงยังคงปวดเจ็บประหลาด
ในวันที่เธอคะนองฉันคาดคะเนว่าเธอคงเข็ดขยาด
แต่เธอกลับเอ็ดตวาด วิมานปราสาทพังลงเหลือซากเศษ
ความรักที่ฉันให้ไป ดูเหมือนห่างไกลไร้ทิศทางรากเขต
ฉันหวังใจว่าจะได้อยู่กับเธอจนร่างฝัง มีเธอเคียงข้างฉัน จับมือร่วมทางสร้างฝัน
ฉันคาดหวังแต่ก็รู้หากไม่จากเป็นยังไงเราก็ต้องจากตาย
แต่แล้วสุดท้ายเธอก็เลือกทำลายเอาความไว้ใจมาแทงข้างหลัง
เหมือนชีพจรกำลังจะวาย ตัวฉันกำลังละลาย
ฉันเคยบีบมือของเธอไว้แน่น แต่ตอนนี้เธอกำลังจะคลาย
กำลังทุรนทุราย ตะเกียกตะกาย และลมหายใจที่ว่างเปล่ามันทำให้ฉันกำลังจะตาย
( * , * )
ต่อให้รักมากเท่าไหร่ สุดท้ายเธอก็ไป อยู่ดี
Advertisment