บาปบริสุทธิ์ – ปู พงษ์สิทธิ์
อันคนเราหญิงชายทั้งหลายแหล่ ต่างมีดีมีแย่อยู่พอๆ กัน
ถึงเมื่อคราแรกเจอกันมาหวานชื่น ต่างหยิบยื่นความดีให้แก่กัน
ผมเป็นสภาพบุรุษนะครับ ฉันเป็นสุภาพสตรีค่ะ
ผมไม่กินเหล้าไม่สูบยานะ ฉันก็ไม่ยุ่ง ไม่ขี้บ่น
วันเวลาหมุนไปรักหวานชื่น ต่างหยิบยื่นความดีให้แก่กัน
ความรักความงดงามช่างยิ่งใหญ่ จึงตกลงปลงใจไปแต่งงานกัน
ผมยังกลับบ้านตรงเวลานะ ฉันเป็นแม่บ้านที่ดีค่ะ
ผมให้เงินเดือนคุณหมดเลยนะ ฉันจะใช้สอยอย่างประหยัดจ๊ะ
วันเวลาผันไปรักชักเบื่อ ต่างไม่เหลือสิ่งดีมาอวดกัน
ต่างคนต่างเริ่มทำในส่ิงใหม่ เริ่มรำมวยไทยใส่ก้านคอกัน
ผมไปกินเหล้ากับเพื่อนมานะ ฉันไปงานเลี้ยงที่ทำงานย่ะ
ผมให้เงินคุณแค่นี้พอนะ ฉันก็มีภาระใช้มากกว่าเก่า
ยามเมื่อความอดทนถึงที่สุด จึงต้องหยุดไว้ตรงเลิกรากัน
มันจึงเป็นผลงานที่แสนห่วย คนที่ซวยก็คือตัวลูกน้อย
Advertisment
