ฮักมาแต่ชาติก่อน - เวียง นฤมล
เหมือน ฮักมาจากชาติที่แล้ว ฮักบ่เห็นแวว ก็ยืนต่อแถวรอ ใจ
โอยหนอความรู้สึกบอกน้องได้ หลงยิ้มใส่มื้อแรกเห็น ซั่นเด้อ้าย
ใจเอย คือจั่งเป็นดอกคนเคย คบกันมาแต่นานแล้ว
อ้ายเอ๋ยยอมเข้าแถวบอกใจถ่า แค่สายตาอ้ายเทียวสู่ มีสังหรณ์ให้รับรู้
อ้ายคือผู้ที่ส่องหา อ้ายคือผู้ที่ส่องหา
โอยหนอคึดเห็นหน้าอ้ายซูมื้อ คึดฮอดทุกนาทีใจ เบิ่งกันไปล่ะนานๆ กล้ายืนยันว่าฮักอ้าย
บ่สนมีสิ่งใดมาขวางกั้น แค่มีกันทุกก้าวย่าง ถามหัวใจเป็นหมื่นครั้ง กะมีอ้ายแต่ผู้เดียว
กะมีอ้ายแต่ผู้เดียว น่ะนา
เทียว เขียนใจบ่ให้จาง แต้มความหวัง บ่ให้ขาดตอน
คือฮักมา แต่ชาติก่อน อุ่นหนาวเย็นฮ้อน ก็บ่ลืมจั๊กที
บ่เข้าใจ ตัวเองเหมือนกัน ว่าเป็นหยังต้องฮักขนาดนี้
สิ่งที่หวังยังต้องคอยนานปี แต่ใจดวงนี้ ก็ยินดีรออ้าย
โอยหนอ ย่านแต่ในหัวใจอ้าย พ้อคนใหม่สิลืมหลง ซั่นเด้อ้าย
โอยหนอ บ่ซื่อตรงดอกคือคำ ที่เทียวมาสัญญาไว้
อ้ายเอ๋ยซอยหลูโตนคนคอยถ่า แม่นไผมาน้อเว้าแอ่ว ฮักตั้งแต่ชาติที่แล้ว
อย่าหมกแห้วดอกสู่กิน อย่าหมกแห้วดอกสู่กินนะ อ้ายเอย
Advertisment
