แสงนีออนมืดม - ตั๊กแตน ชลดา
มองแสงดาวที่ไหน มองแสงจันทร์ที่ไหน ก็ไม่อุ่นเหมือนบ้านเรา บ้านเรา
ชีวิตเป็นดังดอกไม้ ฝันจบลงก็เฉา เหลือแค่ตื่นไปทำงาน เหมือนหุ่นยนต์
รับใช้เมืองแห่งนี้ รับใช้คนแบบนี้ ที่เอาเปรียบอยู่ทุกวัน ให้ต้องทน
* ไฟนีออนสาดแสง หนาวเหลือเกินและมืดมน
อยากหวนคืนบ้านเรา แต่ก็จำต้องทนเพื่อสิ่งใดกัน
** โอ โอ่โอโอ่ โอ๊ย เมืองนี้ ไม่เหมาะจะปลูกความฝัน เหลือเพียงซากเถ้าถ่าน
หยาดเหงื่อแรงงาน ของคนบ้านนอกอย่างเรา
โอ โอ่โอ่โอ โอ๊ย คิดถึง อ้อมแขนไกลห่างยามเหน็บหนาว ชานบ้านโทรมโทรมเก่าเก่า
ดวงจันทร์กระดำกระด่าง ที่มองแล้วอุ่นหัวใจ (ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ )
เด็ก ม.ปลายคนนั้น แววตาเปี่ยมความฝัน วันนี้จากไปที่ไหน อยู่ไหน
ส่องกระจกทุกครั้ง คนแปลกหน้านี่ใคร วิญญาณผุกร่อนและแตกร้าว สิ้นความฝัน
ยามที่ใจเหนื่อยล้า เก็บน้ำตาซ่อนตรงนั้น ไว้ร้องไห้ที่บ้านเรา ให้อดทน
( * , ** )
Advertisment
