ลึกสุดใจอาลัยพ่อหลวง - วัชราภรณ์ สมสุข
เออ เอ้ย เออ เอย เหมือนหัวใจจะสลายลงตายดับ
พ่อมาลับจากลาพาเศร้าหมอง ปวงประชาทั่วล้าน้ำตานอง ฟ้ายังหมองจันทร์ทรงกดรันทดใจ
ฟ้ามาทวงพ่อหลวงเอาคืนกลับ เหล่าทวยเทพมารับพรากจากหาย
พ่อภูมินทร์สิ้นแล้วลูกหลานไทย เสียงร้องไห้ไทยระงมไปทั่วกัน
บ่ายสามโมงห้าสิบสองนาทีกว่า เมือสิบสามตุลาพาโศกสรร
สองพันห้าร้อยห้าสิบเก้าต้องจาบัลย์ วันพฤหัสวันนั้นแสนอาลัย
พระคุณพ่อมากล้นเกินจะเปรียบ เอกภพก็ยังเทียบเปรียบไม่ไหว
บุญที่เกิดมาเป็นลูกหลานไทย อยู่ใต้ร่มบารมีพระภูมินทร์
มหาราชผู้ทรงมีเมตตาจิต พ่ออุทิศทั้งกายใจและทรัพย์สิน
เพื่อทุกเหล่าชาวประชาได้มีกิน ทรงย่ำดินทั่วแดนดินถิ่นกันดาล
พระราชาผู้สั่งฟ้าให้ฝนตก ให้พสกนิกรคลายโศกสรร
หยดฝนเทียมจากฟ้าพ่อสร้างมัน คนทั่วโลกกราบกรานพระบารมี
พอที่ใจใช่ที่เงินพ่อสอนสั่ง จะกินใช้ให้ระวังคำสั่งนี้
เศรษฐกิจพอเพียงจำให้ดี อย่าก่อหนี้สร้างกันจะลำเค็ญ
ต่อจากนี้ไม่มีแล้ว
ต่อจากนี้ไม่มีแล้วอ้อมกอดพ่อ ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติเห็น
จะทำดีสามัคคีไม่ว่างเว้น ให้สมที่เกิดมาเป็น ลูกหลานพ่อภูมิพล
Advertisment
