เงือกทอง - อ่าวอันดา
หนึ่งพันกิโล จาก กทม มีตำนานกล่าวขานเรื่องนึ่ง
มีหญิงสาวรูปงามรูปนามหนุ่ง ที่เขาคิดถึงและยังรอรักมั้นคง
ดั่งทะเลที่คู่กับหาดทราย ที่มีความหมายคือเราต้องอยู่ด้วยกัน
แต่ตอนนี้มีเพียงแค่ตัวฉัน เป็นเพียงรูปปั้นที่ทนฝนแดดลม
นั่งรอเธอที่สมิหลา อยู่นานแล้วพระอภัยยังไม่มา
มีคนโน้นคนนี้มาหา แต่ไม่มีความรักที่เธอคอยกลับมา นานก้จะคอย
เหลือเพียงตัวฉันและทิวสนบางๆ ที่อยู่ทำกลางเกาะหนูเกาะแมว
พระอภัยยังไม่มาพระอภัยยังไม่มา อยู่ที่สมิหลาคงต้องอยู่อีกร้อยปี
อีกร้อยปีพันปีหมื่นปี จะอยู่ตรงนี้อยู่เป็นตำนาน
วะ ออ อ้อ ออ...วะ ออ อ้อ เออ นั่งรอเธออยุ่ตรงนี้แสนนาน
วะ ออ อ้อ ออ...วะ ออ อ้อ เออ ฉันนั่งรอเธออยู่ตรงนี้นานแสนนาน
นั่งรอเธอที่สมิหลา อยู่นานแล้วพระอภัยยังไม่มา
มีคนโน้นคนนี้มาหา แต่ไม่มีความรักที่ค่อยคืนกลับมา
พระอภัยยังไม่มาพระอภัยยังไม่มา อยู่ที่สมิหลาคงต้องอยู่อีกร้อยปี
อีกร้อยปีพันปีหมื่นปี จะอยู่อย่างนี้นานเท่าไหร่ก้ยังรอ ฉันก้ยังรอ.
Advertisment
