เป็นแค่หนอนไร้ค่า ที่หลงลืมตาเกิดมาท่ามกลางดอกไม้ ร่างกายผอมบาง
ดมกลิ่นหอมเย้ายวน หลากสีชี้ชวนให้หลงรักไม่ลาร้าง หลงรักเจ้าช่อดอกไม้ทั้งใจ
*ต่อให้หิวก็ฝืนก็ทน จะยอมไม่กลืนไม่กินดอกใบ ให้เจ้าดอกไม้ระคาย
**แค่ใช้น้ำค้าง เพื่อพอประทัง ตายังมองชื่นชมแค่เพียงดอกไม้ ไม่เคยคิดมองตัวเอง
*** จนชีวิตเจ้าหนอนก็ตายลงไป ยอมทำไป แม้ไม่มีใครจะมองเห็น หล่นร่วงลงไปทอดกายเป็นปุ๋ยดิน
โอ้เจ้าหนอนผีเสื้อ ไม่เหลือเวลาตามฝัน ไม่ทันได้เติบโต ไม่ทันโผบิน
แล้วความรักของมัน จะทิ้งเรื่องราวอะไรให้ใครได้ยิน รักที่สร้างสรรค์ไม่ทำร้ายใคร
ซ้ำ ( * , ** , *** )
จนชีวิตเจ้าหนอนก็ตายลงไป ยอมทำไปแม้ไม่มีใครจะมองเห็น แต่ดอกไม้ยังคงงดงามเพราะปุ๋ยดิน
Advertisment
