คำหวาน(ที่เธอไม่เอา) - UMA
* ถ้อยคำของฉัน นั้นมันอาจดูธรรมดา และเพลงของฉัน นั้นมันอาจดูไม่เข้าตา
หากแต่กลั่นมาจากใจ ไม่รู้พูดไปโบราณหรือเปล่า
ขอวอนเถอะสาว อย่าปล่อยพี่เปล่าเปลี่ยวพรรณา
เฮ้ย! อะไรกันวะ และเหตุอันใด เธอถึงไม่เข้าใจ
ปู่ย่าตายายยังจีบกันติด หรือว่าพินิจ ภาษาผมเก่าไป
ถ้ารักก็บอกแต่ใจ ไม่ต้องมา อง มา I love you
หรือว่าผมมันโบราณAddict ไม่เรียกคู่ชีวิตว่า my boo
ไม่ได้มีดีที่ my shoes ไม่รู้จะคำจะจำนรรจา
คำหวานที่หวานเพียงคนพูดมา ไม่อาจส่งถึงคู่สนทนา
อาจจะเป็นเพราะกาลเวลา สุดทางนำพาในถ้อยวาจา
ถึงแม้ภาษาซึ่มซ่านกายา หมดสิทธิ์ให้เธอพิจารณา
หวังเป็นนิดหรือเพียงแค่คิด อาจถูกทั้งหมดหรือไม่ก็ผิด
โบราณท่านบอกบันดาลให้ดี หรือช้ำกระฉูดอยู่ที่ผู้พูดใช้คำประดิษฐ์
แต่เพราะอะไร ไม่มีใครบอก หรือที่ผมช้ำชอก เพราะผมน่ะผิด
คำหวานที่หว่านหากใช้ใจอ่าน
ความหมายหมื่นล้านไม่ปนจริต แต่แล้วเพียงเธอผู้ผิดสนิท เป๊ะ
เหมือนแร็พอยู่ๆ แล้วมีคนเมาเดินเข้ามาเตะสายไฟ
อารมณ์มันโดนตัดค่าขนม ตอนมัธยมเมื่อเธอมาตัดสายใย
และแล้วคำหวานที่ซาบซึ้ง สุดท้ายคงจะสายไป
(ซ้ำ *)
มีแต่คำหวาน รูปชั่วตัวดำ ชาตินี้คงไม่ได้เชย
สาวเอย เจ้าเฉยเมย แม้ใจพี่ มุ่งมั่น ใฝ่ปอง อยากเป็นเขย
ฝาก ฝัง วลี จับ วอนให้ แม่โปรด สดับ รับรู้ ในห้วง คำนึง ว่าพี่บ่าว โปรด เจ้านัก
รับรัก เถิด นงเยาว พี่จะคอย ฟูมฟัก
มิอาจ อวด อ้าง ในยศศักดิ์ หากแต่ พี่เอง ยังมีรัก
เพียงบุรุษ ผู้หนึ่ง ที่ยังคงรอ คำตอบรับ ให้ ฉะ ชัด
ว่าแม่ คือ แม่ของลูก หากแต่วลี ของพี่มัน หนัก นัก
หากเจ้า ยังเหลือ น้ำใจ สดับ พี่ ก่อน สัก พัก
พี่จักมอบความรัก อีกทั้ง ฝันดียามที่เจ้า นิทรา
สิ่งใดเล่าที่ เจ้าต้องการ จะเดือน หรือดาว หรือ สกุณา
คำกล่าว ทั้งสิ้น ทั้งมวล มันอาจ จักเก่า มิน่า นำพา
หากแต่ จากใจจริง เกินคำว่ารัก ที่พี่ จัก พรรณา
(ซ้ำ *)
ฝากเสียงผ่านไมค์ นานสักเท่าไหร่ จะไม่เปลี่ยนใจตามกาลเวลา
(ซ้ำ *)
Advertisment
