Guitarthai : ดนตรีคุณค่ามันอยู่ตรงไหน ( The value of music )

(เพจ: โรงเรียนกีตาร์ไทย)

(เพจ: Guitarthai.com)

ดนตรีคุณค่ามันอยู่ตรงไหน ( The value of music )

ดนตรีคุณค่ามันอยู่ตรงไหน ( The value of music )

สวัสดีทุกชีวิต

ผมเคยได้ฟังเรื่องเล่าจากอาจารย์ผมสมัยอยู่เชียงใหม่เกี่ยวกับประสบการณ์ของการแสดงดนตรี อาจารย์ผมท่านนี้เป็นสุดยอดมือกีต้าร์คลาสสิค ( Classical guitar ) คนหนึ่งเลยละ วันนั้นเป็นวันแสดงเดี่ยวกีต้าร์ อาจารย์ผมท่านก็ฝึกซ้อมมาเป็นเวลาหลายเดือนนัก ยังไงก็ต้องออกมาดีและจะต้องประทับใจท่านผู้ชมผู้ฟังอย่างแน่นอน และแล้ววันแสดงก็มาถึง อาจารย์ผมก็เริ่มบรรเลงกีต้าร์ด้วยความสุขเล่นไปก็พลิ้วไหว จนเวลาผ่านไปสักพักมีเสียงตะโกนขึ้นมาว่า “ตั้งสายเสร็จหรือยัง” ( Guitar tuning ) เท่านั้นละครับ กีต้าร์ตัวนั้นลอยลงไปกองกับพื้นเวทีแล้วอาจารย์ก็เดินจากไป

หลังจากนั้นแกก็เลิกเล่นกีต้าร์คลาสสิคแล้วหันมาเล่นแบนโจ ( Banjo ) เครื่องดนตรีพื้นเมืองของตะวันตก ฟังแล้วก็ขำกลิ้งเหมือนกันครับ มันเป็นเรื่องที่นักดนตรีหลายๆท่านมักจะเจอกันบ่อยๆ ผู้ส่งสารกับผู้รับสารต่างไม่เข้าใจกันหรือมันคนละแนวกันเลย การฟังดนตรีโดยนั้นหากดูผิวเผินแล้วใครก็ฟังได้ แต่บางครั้งดนตรีบางประเภทนั้นต้องมีคำอธิบายมีรายละเอียดเพื่อประกอบการฟังด้วยเช่นดนตรีประเภทซิมโฟนี ออเคสตร้า ( Symphony Orchestra ) เพราะเพลงค่อนข้างจะแบ่งส่วนของเพลงออกเป็นหลายท่อนแล้วแต่ผู้ประพันธ์ หรือดนตรีแบบ แจ๊ส ( Jazz ) บางประเภทก็ไม่มีนักร้อง บางท่านก็งงว่าเมื่อไรจะร้องสักที มีครั้งหนึ่งขณะที่ผมเปิดเพลงแจ๊สในรายการวิทยุ มีท่านผู้ฟังโทรมาสอบถามว่าคลื่นวิทยุคุณเสียหรือเปล่า ทำไมมีแต่เพลงบรรเลง ( Instrumental music ) ไม่มีเสียงคนร้องเลย ผมก็บอกไปว่าปรกตินะครับ ก็ออกอากาศอยู่เปิดเพลงอยู่ครับ ซึ่งมาทราบภายหลังว่าเขาไม่เข้าใจว่าทำไมมีแต่เพลงบรรเลง มีดนตรีอย่างเดียวไม่มีเสียงคนร้อง เลยถึงบางอ้อ

นักดนตรีนั้นเฝ้าเพียรพยายามฝึกฝนหลายสิบปีเพื่อแสดงให้ออกมาดีและประทับใจผู้ฟัง ในทางกลับกันผู้ฟังที่ฟังเพลงและเข้าใจเพลงแนวนั้นๆ ก็สามารถรับได้และเข้าใจชื่นชอบกับผลงานที่เราแสดง แต่ถ้าหากนักดนตรีเล่นแล้วผู้ฟังไม่ชอบไม่เข้าใจนั่นก็คงจะไม่ลงตัว บางคนเลยบอกว่าไม่อยากปีนบันไดฟังไงครับ

จริงๆแล้วหากเราได้ศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับดนตรีบ้างสำหรับผู้เล่นและผู้ฟังทั่วไปผมว่ามันจะทำให้เราเข้าใจดนตรีมากขึ้นและจะเกิดอรรถรสของการฟัง บางครั้งศิลปินที่เล่นไม่ต้องการผู้ชมที่เยอะแยะมากมายหากเพียงแต่ผู้ฟังเหล่านั้นไม่เข้าใจดนตรีที่เขาเล่น ต่างกันหากเล่นไปแล้วเพียงหนึ่งคนที่รับได้และชื่นชอบเขาก็คงมีความสุข

ผมเคยอ่านบทความของฝรั่งเกี่ยวกับวง The Allman Brothers Band ในขณะที่เขากำลังแสดงสด ( Live ) อยู่นั้นเขาเหลือบไปเห็น Elic Clapton เทพเจ้ากีต้าร์ของโลกนั่งชมอยู่ด้วยเขาถึงกับตัวแข็งทื่อเล่นไม่ออกเลยทีเดียว การเล่นดนตรีให้กับคนที่รักและชื่นชอบดนตรี หรือเข้าใจดนตรีแนวนั้นๆ ฟังมันสุดยอดของการแสดงเลยก็ว่าได้

อยากจะบอกว่าไม่ได้คิดว่าคนฟังดนตรีไม่รู้เรื่องแล้วจะไม่อยากเล่นให้ฟัง เพียงแต่ผมกำลังจะบอกว่าดนตรีนั้นคุณค่าของมันอยู่ที่ไหน ไม่จำเป็นต้องประพันธ์ด้วยโน้ต ( Note ) ที่ลึกซึ้งหรือยุ่งยาก ง่ายๆ หรือสลับซับซ้อนก็ตามแต่หากสามารถรับใช้กลุ่มคนที่ชื่นชอบมันได้ก็สุดยอดละครับ นักดนตรีบางคนเล่นเสียวุ่นวาย รวดเร็ว ฟังแทบไม่ทัน บางครั้งก็ใช่ว่าจะถูกใจไปเสียทุกคน แต่ในทางกลับกันเล่นเพียงไม่กี่โน้ตแต่ได้อารมณ์ความรู้สึกก็เป็นที่ชื่นชอบได้อย่าง เช่น เทพเจ้ากีต้าร์บลูส์ BB King

เพื่อให้การเล่นดนตรีและฟังนั้นมาผสาน ( Merge ) กันได้อย่างลงตัวเราควรพัฒนาแนวทางการแสดง เช่น นักดนตรีก็ควรชัดเจนในแนวของตนเองค้นหาผู้ฟังที่ใช่ แสดงในที่ที่เหมาะสม ( Right place ) ส่วนผู้ฟังนั้นก็ศึกษาแนวดนตรี ( Genre ) นั้นก่อนก็จะเข้าใจว่าเราจะไปทำอะไร ฟังใคร แนวนี้คืออะไร แล้วเมื่อต่างฝ่ายต่างเข้าใจกันและกันความไฟเราะของการบรรเลงก็จะเกิดขึ้นความสุขของคนฟังก็จะตามมา คุณค่าของดนตรีก็จะบังเกิด

ขอบคุณทุกชีวิต

Mr.morgan

03/02/2014

https://www.facebook.com/MorganPhuket

mr.morgan